400 meter takjes in het bos

Hallo allemaal,

Voor het eerst van mijn leven een echte beverdam gezien! Het was echt wonderbaarlijk om te zien dat dieren in staat zijn om hun leef omgeving te veranderen. De dam van zo’n 10 meter land en stak 1 meter boven het water uit. Voor de dam was een erg drassig gebied ontstaan waardoor alle bomen het loodje hadden gelegt omdat een voeten ineens te nat werden (ook degene die de bevers niet bewust hadden omgeknaagd). De burcht zelf was ook vrij fors, echt machtig om te zien. Deze beverburcht plus dam gezien tijdens een fietstocht naar Väärinmaja. We wilden daar heen omdat alle wegen hier naar Väärinmaja lijken te gaan en we erg benieuwd waren naar de plaats zelf. na een fietstocht van zo’n 25 kilometer erachtgekomen dat Väärinmaje bestaan uit 6 boerderijen, een schooltje en een groot meer. Daarna via Ruovesi weer tereug naar Hyytiälä gefiets. Nu weten we in iedergaval waar al die wegen naar toe gaan en we hebben nog een bever dam gezien ook!

Het fietsen hier in de omgeving is echt fantastisch, op de fiets op de bospaden merk je echt de stilte en de rust van de Finse bossen, heerlijk zo helemaal weg van alle dagelijkse beslommeringen.
Het enige nadeel is dat de hellingen van soms wel 20% (denk ik, ze doen hier niet een bordjes) soms wel erg zwaar zijn zonder versnellingen en ik mij voor het eerst van mijn leven genoodzaakt voel om met een ei op mijn kop te fietsen. Op steile hellingen naar beneden met grote losliggende stenen en veel bochten merk je op een gegeven moment toch dat je de controlle over je fiets min of meer kwijt bent.

Het weer is deze week aanzienlijk beter. de zon schijnt elke dag en ik ben op maandag zelfs verbrand. De heldere lucht met enkele wolken zorgt elke avond voor een fantastische zonsondergang boven het meer. Vanaf het balkon van onze huiskamer kun je zon mooi zien wegzakken achter de bomen. De kleur van lucht varieerd van knalrood tot paars/lila. Het voelt zo goed om de tijd te hebben om 1,5 uur op het balkon te kunnen zitten en naar de zonsondergang te kunnen kijken met goede muziek op de achtergrond en dat dan ook echt niets anders/beters te doen hebt.

Het werk was deze week iets minder. Het Chondrostereum pupereum project levert geen fulltime werk op dus mag ik dat rest van de tijd metingen verrichten voor het SMEAR-station. Hier doen ze onderzoek naar de uitwisselingen van stoffen tussen lucht, planten, bodem en water. Zo worden op verschillende plaatsen de concentraties van bijvoorbeeld kooldioxcide, water, zuurstof en stikstof gemeten. Tevens wordt de samenstelling van het water gemeten en wordt er bijgehouden hoeveel biomassa er in het bos aanwezig is. Het onderzoeksgebied is echt mooi. Er staan allerlij stellage, tentjes, hutjes, enz. Die met elkaar zijn verbonden door een wir war van kabels. Verder staan er een heleboel verschillende paaltjes die verschillende soorten van onderzoeksplots aangeven. (voor degene die geinterseerd zijn, zie http://www.honeybee.helsinki.fi/smear). Ik had de eer om op 30 verschillende plaatsen in een vierkant van 50 bij 50 centimeter alle takjes te meten die op de bosbodem lagen. Dit in om inzicht te krijgen in de biomassa. Elk takje moest gemeten worden en een beperkt aantal takjes moeten worden gedroogt om het drooggewicht te meten. Het doel van het onderzoek is erg interesant maar wel een beetje saai als je het alleen moet doen. Mikko is al klaar hier en Sirpa heeft vakantie. Gelukkig zijn alle plots nu klaar en heeft het geheel maar drie dagen in beslag genomen. (In totaal meer dan 400 meter takjes gemeten, slechste plot 945 takje met een totale lengte van 81,8 meter)

Ben er deze week achter gekomen dat Lizzy in plaats van een kruising duitsherder waarschijlijk een kruising Finse rendier hond is geweest. Een van de mensen hier heeft een pup genaamd Agma. Op uiterlijke punten zijn er wat kleine verschillen, maar de manier van kijken is echt bijna hetzelfde. Ook het blaffen van Agma klinkt hetzelfde als Lizzy. Toen ik Agma zag zitten, en ze mij aankeek met een afstandelijke, duistere blik sprongen de tranen in mijn ogen. Het was werkelijk alsof ik de reincarnatie van onze Lizzy had gevonden.

Vandaag is het weer goed dus heb ik besloten om naar Helventinjärvi te gaan. Dit is het dichtsbijzijnde Nationale park. Het is zo’n 35 kilometer van hier en daarmee net een beetje te ver om op een dag de doen met de fiets, maar ik mag de slaapzak van Terhi lenen en er zijn twee wilderniss hutten in het park waar je mag overnachten. Ik ben benieuwd naar deze nieuwe ervaring.

Liefs,

Lara