nieuwe ervaringen
Door: lara
09 Oktober 2005 | Finland, Hyytiälä
Lieve allemaal,
De ene laaste week is alweer voorbij gevlogen. Ik kan haast niet geloven dat mijn stag er al weer bijna opzit. Aan de ene kant kijk in enorm uit naar mijn rondreis en naar alle familie en vrienden in Nederland, maar aan de andere kant wil ik eigenlijk helemaal niet weg uit hier. Hytiälä heeft een plaats in mijn hart veroverd en ik moet er al zo snel weer afscheid van nemen.
Deze week voor het eerst auto gereden in Finland. Eerder waren alle auto's van het instituut in gebruik en reden we altijd met iemands prive auto. Nu het zo weinig mensen zijn kunnen we gebruik maken van de auto's. Het zijn vrij grote volkwagen busjes (geschikt voor 8 personen) dus wel even wennen, maar gelukkig is het zo heerlijk rustig op de wegen dat je eigenlijk nooit echt gehaaste beslissingen hoeft te nemen. De eerste keer, op maandag reed ik terug van ons onderzoeks gebied naar Hyytiälä, dat ging redelijk goed, todat ik dat grote gevaarte in de garage moest parkeren. Ik heel verzichtigg goed kijkend en zeer landzaam de gerage in gereden, bleek ik uiteindelijk toch net iets te dicht op een aantal opgestappelde tafels te staan waardoor sirpa er niet uit kon. Jarko ( de man die zorgt voor alle machines en ook voor de auto's moest erg lachen toen hij de auto zag staan.) De volgende dag moest ik alleen naar Orivesi om Sirppa op te pikken alvorens naar een ander onderzoeks gebied te rijden. het de garage uitrijden ging verbazingwekkend goed. Daarna moest ik alleen nog een aantal dingen in de auto laden. Toen ik weg wilde rijden sloeg de auto tot twee keer toe af en toen ik in mijn spiegel keek zag ik dat Jarko zeer geamuseerd stond te kijken naar mijn pogingen om weg te rijden... Verder eigenlijk geen problemen gehad met rijden. En ik moet zeggen dat het best stoer voelt om in zo'n grote, hoge auto te rijden :).
Op vrijdag vond de bosbouwcompetetie plaats. De competitie was voor medewerkers van UPM (een houtverwerking bedrijf). Er waren zo'n 200 mensen uit heel finland in Hyytiälä. Alles verliep goed, niemand had opmerkingen over de antwoorden die Sirpa en ik hadden gemeten. Naast de competie ronde deden zo'n 30 mensen ook een orientatie run. Hierbij moet je met een kaart en compas een aantal punten in het bos vinden. Deze punten zijn gemarkeerd en voorzien van een apparaatje waar de deelnemers hun kaart in kunnen steken. Aan het eind kan dan worden gekeken of ze bij elk punt zijn geweest. De route was 3 kilometer en de snelste deelnemers deden er ongeveer 25 minuten over. Dit is zeer snel. Ik heb zelf ook een aantal malen een van de vele orientatie runs gelopen (de eenvoudige voor kinderen van 14/15) deze zijn ongeveer 1,5 a 2 kilometer en ik doe daar zo 1 of 1,5 uur over omdat ik de punten niet kan vinden en omdat ik wandel en niet ren. Al met al een vrij drukke maar zeer bevredigende week gehad.
En dan over de alanden jacht. Dit weekend was het dan zover. De jacht vond plaats in de omgeving van Hyytiälä. Hiervoor waren zo'n 30/35 mensen uit helsinki gekomen. Het idee van de elanden jacht is dat een lijn van mensen in dit geval ongeveer 23 zo'n 2 kilometer door het bos lopen in een rechte lijn onder voordurend geluid maken door twee latjes tegen elkaar te slaan. Op deze manier worden de elanden richting de schutters gejaagd die zich hebben opgesteld aan de einde van het bosperceel. Er waren ongeveer 10 schutters. Alle deelnemers aan de jacht dragen rade of knaloranje vesten een een rood hoofddeksel, zodat de schutters zeker weten dat je geen eland bent als je het bos uit komt lopen. Het is van belang de de lijn redelijk recht blijft (dus dat iedereen ongeveer even hard loopt) en dat iedereen in de juiste richting gaat (te bepalen m.b.v. compas). Dit gaf af een toe wat problemen omdat zomige terreinen erg lastig recht te doorkruizen zijn. Gelukkig had ik met de orientatie runs al wat ervaring op gedaan met het lopen op compas, en tot mijn opluchting raakte ik niet vaker uit koers dan de andere deelnemers. Op zater dag eerst twee keer de hel procedure van opstellen van de lijn, en lopen door het bos doorlopen zonder enig resultaat. De derde keer 1 eland geschoten en de vierde keer ook eentje. Op Zondag bij de eerste poging 5 elanden geschoten waardoor we konden stoppen, omdat er voor de hele herfst een vergunning is voor 16 elanden en ze willen minstens 2 andere jachten organiseren (en dan is het wel zo aardig om een aatal elanden over te laten.
Ik zal nu vertellen wat je doet met een eland nadat ie geschoten. Mensen met een afkeer van bloederige/onsmakelijke verhalen kunne deze alinea mischien beter overslaan :). In het bos wordt de eland over de hele lengte van de buik opengesneden en het borstbeen doorgezaagd. Dit om de organen te verwijderen. Deze hebben geen nut en het scheelt aanzienlijk in gewicht bij het uit het bos slepen van de eland. De darmen en maag worden achtergelaten in het bos¨. Hart, nieren, longen en lever worden in plastic zakken meegenomen om te controleren of de eland gezond was, en of het in orde is om het vlees te eten. Hierna wordt de eland op een soort plaatte slee gebonden en door 6 tot 8 sterke mannen het bos uitgesleept naar de dicht bijzijnde weg alwaar hij op een aanhangwagen wordt gelegd. In Hyytiälä werden de elanden verder verwerkt. Eerst opvelt, onthoofd en aan hun achterpoten aan het plafont gehangen. Op zondag zijn we de hele middag bezig geweest om 3,5 eland te ontbenen en om de stukken vlees te ontdoen van vetranden en ander niet eetbare delen. Dit vlees werd verdeeld onder de deelnemers. De overige elanden zijn voor het instituut en worden elders verwerekt en ingevroren. Het is best raar en ook beangtigend dat een levend individu zo snel verword tot een irritante homp vlees met te veel harde vetranden. Omdat ik mijzelf geen 5 kilo elanden vlees zag eten in een week heb ik bedankt voor mijn deel van de elanden. Omdat ik geen vlees hoefde en toch hard had meegewerkt heb ik nu het entrecote stuk (beste vlees) gekregen van een vrij jonge eland, om deze week te eten. Betekend wel dat ik een keer voor mijzelf moet koken, maar ik denk dat dat de moeite waard zal zijn.
Al met al was de jacht best een succes. En in iedergeval heb ik nu 7 elanden gezien (een levende was ook leuk geweest, maar je kan niet alles hebben)
Morgen (maandag) ga ik samen met Sirpa paardrijden na het werk. Ik verheug me er nu al op! Tja, de laatste week alweer. Over drieweken en 1 dag ben ik alweer in Nederland.
Veel liefs en geniet van het leven,
Lara
De ene laaste week is alweer voorbij gevlogen. Ik kan haast niet geloven dat mijn stag er al weer bijna opzit. Aan de ene kant kijk in enorm uit naar mijn rondreis en naar alle familie en vrienden in Nederland, maar aan de andere kant wil ik eigenlijk helemaal niet weg uit hier. Hytiälä heeft een plaats in mijn hart veroverd en ik moet er al zo snel weer afscheid van nemen.
Deze week voor het eerst auto gereden in Finland. Eerder waren alle auto's van het instituut in gebruik en reden we altijd met iemands prive auto. Nu het zo weinig mensen zijn kunnen we gebruik maken van de auto's. Het zijn vrij grote volkwagen busjes (geschikt voor 8 personen) dus wel even wennen, maar gelukkig is het zo heerlijk rustig op de wegen dat je eigenlijk nooit echt gehaaste beslissingen hoeft te nemen. De eerste keer, op maandag reed ik terug van ons onderzoeks gebied naar Hyytiälä, dat ging redelijk goed, todat ik dat grote gevaarte in de garage moest parkeren. Ik heel verzichtigg goed kijkend en zeer landzaam de gerage in gereden, bleek ik uiteindelijk toch net iets te dicht op een aantal opgestappelde tafels te staan waardoor sirpa er niet uit kon. Jarko ( de man die zorgt voor alle machines en ook voor de auto's moest erg lachen toen hij de auto zag staan.) De volgende dag moest ik alleen naar Orivesi om Sirppa op te pikken alvorens naar een ander onderzoeks gebied te rijden. het de garage uitrijden ging verbazingwekkend goed. Daarna moest ik alleen nog een aantal dingen in de auto laden. Toen ik weg wilde rijden sloeg de auto tot twee keer toe af en toen ik in mijn spiegel keek zag ik dat Jarko zeer geamuseerd stond te kijken naar mijn pogingen om weg te rijden... Verder eigenlijk geen problemen gehad met rijden. En ik moet zeggen dat het best stoer voelt om in zo'n grote, hoge auto te rijden :).
Op vrijdag vond de bosbouwcompetetie plaats. De competitie was voor medewerkers van UPM (een houtverwerking bedrijf). Er waren zo'n 200 mensen uit heel finland in Hyytiälä. Alles verliep goed, niemand had opmerkingen over de antwoorden die Sirpa en ik hadden gemeten. Naast de competie ronde deden zo'n 30 mensen ook een orientatie run. Hierbij moet je met een kaart en compas een aantal punten in het bos vinden. Deze punten zijn gemarkeerd en voorzien van een apparaatje waar de deelnemers hun kaart in kunnen steken. Aan het eind kan dan worden gekeken of ze bij elk punt zijn geweest. De route was 3 kilometer en de snelste deelnemers deden er ongeveer 25 minuten over. Dit is zeer snel. Ik heb zelf ook een aantal malen een van de vele orientatie runs gelopen (de eenvoudige voor kinderen van 14/15) deze zijn ongeveer 1,5 a 2 kilometer en ik doe daar zo 1 of 1,5 uur over omdat ik de punten niet kan vinden en omdat ik wandel en niet ren. Al met al een vrij drukke maar zeer bevredigende week gehad.
En dan over de alanden jacht. Dit weekend was het dan zover. De jacht vond plaats in de omgeving van Hyytiälä. Hiervoor waren zo'n 30/35 mensen uit helsinki gekomen. Het idee van de elanden jacht is dat een lijn van mensen in dit geval ongeveer 23 zo'n 2 kilometer door het bos lopen in een rechte lijn onder voordurend geluid maken door twee latjes tegen elkaar te slaan. Op deze manier worden de elanden richting de schutters gejaagd die zich hebben opgesteld aan de einde van het bosperceel. Er waren ongeveer 10 schutters. Alle deelnemers aan de jacht dragen rade of knaloranje vesten een een rood hoofddeksel, zodat de schutters zeker weten dat je geen eland bent als je het bos uit komt lopen. Het is van belang de de lijn redelijk recht blijft (dus dat iedereen ongeveer even hard loopt) en dat iedereen in de juiste richting gaat (te bepalen m.b.v. compas). Dit gaf af een toe wat problemen omdat zomige terreinen erg lastig recht te doorkruizen zijn. Gelukkig had ik met de orientatie runs al wat ervaring op gedaan met het lopen op compas, en tot mijn opluchting raakte ik niet vaker uit koers dan de andere deelnemers. Op zater dag eerst twee keer de hel procedure van opstellen van de lijn, en lopen door het bos doorlopen zonder enig resultaat. De derde keer 1 eland geschoten en de vierde keer ook eentje. Op Zondag bij de eerste poging 5 elanden geschoten waardoor we konden stoppen, omdat er voor de hele herfst een vergunning is voor 16 elanden en ze willen minstens 2 andere jachten organiseren (en dan is het wel zo aardig om een aatal elanden over te laten.
Ik zal nu vertellen wat je doet met een eland nadat ie geschoten. Mensen met een afkeer van bloederige/onsmakelijke verhalen kunne deze alinea mischien beter overslaan :). In het bos wordt de eland over de hele lengte van de buik opengesneden en het borstbeen doorgezaagd. Dit om de organen te verwijderen. Deze hebben geen nut en het scheelt aanzienlijk in gewicht bij het uit het bos slepen van de eland. De darmen en maag worden achtergelaten in het bos¨. Hart, nieren, longen en lever worden in plastic zakken meegenomen om te controleren of de eland gezond was, en of het in orde is om het vlees te eten. Hierna wordt de eland op een soort plaatte slee gebonden en door 6 tot 8 sterke mannen het bos uitgesleept naar de dicht bijzijnde weg alwaar hij op een aanhangwagen wordt gelegd. In Hyytiälä werden de elanden verder verwerkt. Eerst opvelt, onthoofd en aan hun achterpoten aan het plafont gehangen. Op zondag zijn we de hele middag bezig geweest om 3,5 eland te ontbenen en om de stukken vlees te ontdoen van vetranden en ander niet eetbare delen. Dit vlees werd verdeeld onder de deelnemers. De overige elanden zijn voor het instituut en worden elders verwerekt en ingevroren. Het is best raar en ook beangtigend dat een levend individu zo snel verword tot een irritante homp vlees met te veel harde vetranden. Omdat ik mijzelf geen 5 kilo elanden vlees zag eten in een week heb ik bedankt voor mijn deel van de elanden. Omdat ik geen vlees hoefde en toch hard had meegewerkt heb ik nu het entrecote stuk (beste vlees) gekregen van een vrij jonge eland, om deze week te eten. Betekend wel dat ik een keer voor mijzelf moet koken, maar ik denk dat dat de moeite waard zal zijn.
Al met al was de jacht best een succes. En in iedergeval heb ik nu 7 elanden gezien (een levende was ook leuk geweest, maar je kan niet alles hebben)
Morgen (maandag) ga ik samen met Sirpa paardrijden na het werk. Ik verheug me er nu al op! Tja, de laatste week alweer. Over drieweken en 1 dag ben ik alweer in Nederland.
Veel liefs en geniet van het leven,
Lara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
